Dag 12 - West Fork of the Oak Creek

Vandaag alweer een wandeling op het programma: west fork of the oak creek trail. Maar eerst naar de Chapel of the Holy Cross. Deze is gebouwd, lijkt het, om de rotsen heen. Hij gaat helemaal op in de natuur. Het is een mooie kerk zo hoog op de berg. Het uitzicht is ook fantastisch. De kerk binnen is relatief eenvoudig. Langs de weg waar je weer naar beneden moet ligt op de rotsen allemaal geld. Voor hoop, geluk en liefde. Zo'n beetje als de Trevi fontein in Rome. Maar dan op de richels van de berg.

Daarna rijden we de 89A north voor de parking Call of the Canyon. Aan de toll boot betalen we $ 10,00 entree. De America the beautifull pas is hier niet geldig.

We beginnen aan de trail. 6 mile tot aan de overblijfselen van wat ooit een brug was. Daarna gaat een ruiger pad nog door tot 11 mile in totaal - enkele rit. Dus wat je heen gaat, moet je ook weer terug.

Over de brug en daar begint de schoonheid al. Massieve rode bergen met veel bomen en gras. En natuurlijk de beek Oak Creek. Eerst is het pad geasfalteerd. Na de brug niet meer.
We lopen op een vlak bospad. We passeren de restanten van wat vroeger een huis was. In de rotsen is een kamer uitgehakt - dat was hun natuurlijke koelkast.

Daarna gaat het beginnen: in totaal moet je op de 6 mile 13 keer de rivier oversteken. Het pad gaat nu op en neer, maar het hoogteverschil is te verwaarlozen. Zo'n beetje of je in Limburg ergens wandelt.

Zoals gezegd moet je op verschillende plaatsen de Oak Creek oversteken. Er liggen dan takken en keien waar je overheen moet lopen. En omdat die soms behoorlijk glad zijn, is dat best een avontuur.
Je krijgt gegarandeerd natte voeten, dus waterdichte - of waterschoenen zijn zeker aan te bevelen. Ook handig is een stok - zo kun je beter je balans bewaren als je oversteekt.

Het leuke aan zo'n trail is dat er altijd mensen zijn die een helpende hand uitsteken of nodig hebben. Ook zie je mensen de gekste capriolen uithalen om maar veilig en vooral droog aan de overkant te geraken. En dat laatste gaat echt niet lukken - bij geen enkele oversteek. Tja die gymschoenen kun je straks beter weggooien.

De omgeving is adembenemend en het steeds weer de rivier oversteken geeft het een extra dimensie. Het is zeker een trail voor families, alhoewel je goed ter been moet zijn en toch over een zekere basisconditie moet beschikken. Maar ik denk dat kinderen dit wel leuk vinden zo dat water.

Na 5 mile draaien wij ons om. De canyon wordt alsmaar smaller en volgens verschillende mensen hebben we het mooiste wel gehad. Voor ons lopen drie dames: 1 Chinese vrouw van rond de 60, haar dochter en nog een dame. De oude dame ging bij iedere oversteek keien oprapen om die vervolgens ergens naders neer te leggen. Zo maakte ze de oversteek een beetje veiliger volgens haar dochter. Alle keien die los liggen, zet zij vast met andere keien. Ze staat hiervoor op blote voeten in het ijskoude water. Ze is niet groter dan 1.50 m en weegt misschien 45 kilo. Fascinerend om te zien.

Op de terugweg stoppen we bij een cafeetje en drinken ons op het buitenterras een kop koffie met een cola light. Vanavond op verzoek van Pietje eten we Thai. Niet mijn favoriet, maar het heeft me toch wel gesmaakt.

Morgen gaan we Sedona weer verlaten. Dan rijden we via via naar Holbrook. Morgen meer over de via via weg.

Hoi.