Dag 16 - van Aztec naar Mesa Verde NP

De oplettende lezer zal gemerkt hebben dat er geen dag 15 is. Tja dat is omdat er niet veel te vertellen viel. We hadden ons flink verslapen die ochtend. We waren dus laat op gang. Daardoor liep onze planning een beetje in het honderd. De rit van Gallup naar Aztec was mooi.

In aztec hadden we een mooi hotel - splinternieuw. Zo nieuw dat de tomtom en google maps de straat niet kon vinden. Maar gelukkig was ik voorbereid. De kamer was ijskoud, dus airco af. Helaas liet het kloemel zich niet uitzetten. Ik naar de receptie. Na een verontschuldiging dat het kastje dan kapot was en er niemand meer was die dat maken kon, kregen we als goedmaker een suite aangeboden. Die Amerikanen toch. Daar vraag je niet om, maar toch wordt er nergens moeilijk over gedaan. Het bed was geweldig en we hebben goed geslapen.

Voor het ontbijt heb ik nog even snel een machine aangezet. Terwijl de was droogt aan het hekwerk gaan we lekker in de zon zitten bij het zwembad. Asociaal, die mensen die zomaar het uitzicht verzieken met hemden en t-shirts!

Het waait en de was is zo droog. Dus hup de auto in en koers naar onze 4e staat van deze vakantie: Colorado. We rijden de scenicroute en komen langs Shiprock. In het uiterste noordwesten van de staat New Mexico, op het grondgebied van de Navajo Indianen, staat Shiprock. Deze rots, die haar naam dankt aan de gelijkenis met een 19e eeuws zeilschip, steekt 550 meter boven het verder vlakke landschap uit. Hij is dus al van ver te zien. Dom genoeg geen foto gemaakt.

Het weer wordt slechter als we de grens overgaan. Donkere wolken trekken samen en het duurt niet lang of het regent. Omdat we vandaag 28 jaar getrouwd zijn, trakteren we ons op gebak. In de cold stone creamery (ja Dolly, ik had hem opgezocht na het verhaal van jou met dat lekkere ijs) kopen we ons cupcakes: de cup is van chocolade, op de bodem ligt een laagje cake, daarna een bol ijs die is afgewerkt met een topping van orios en cookie dough. We laten ze inpakken. We willen ze op het balkon van ons hotel opeten.

We slapen namelijk in het Mesa Verde park, in de Far View Lodge. Tja dat balkon zitten wordt helaas niks. Na even een half uur droog weer, barst het opnieuw los. Dus als we op de hotelkamer zijn rest ons niks anders dan het gebakje op het bed op te eten. Maar het uitzicht is er niet minder om. En het smaakt verrukkelijk.

Vanavond hebben we gegeten in het Metate room restaurant. Lekker eten in een restaurant met rondom grote ramen. Wat wil je nog meer?
Morgen gaan we Mesa Verde verkennen, met hopelijk droog weer.

De voorspellingen zijn helaas niet goed. De komende dagen wordt het rond de 10 graden en regen wat de klok slaat. Jammer, want tegen de kou kun je je kleden, maar in de regen een wandeling lopen is een heel ander verhaal. Als we volgende week in Denver zijn wordt zelfs noodweer voorspelt. Dat beloofd niet veel goeds. We gaan het zien.

Nu leuker nieuws: onze lieve schoondochter heeft ons een geluidsfragment gestuurd waarop het hartje van ons toekomstig kleinkind te horen is. Dat is toch geweldig, niet??
Weet iemand nog een betere manier om een verslag af te sluiten? Ik niet.

Groeten en veel liefs,
Marion en Piet