Dag 8 - op weg naar Mesa, Phoenix via Apache Trail

Allereerst willen wij oma Lamberts feliciteren. Proficiat en een kusje van ons twee.

Toen wij de auto kregen stond de kilometerteller op 2021 mile. Vandaag staat hij op 3055 mile. We hebben dus al 934 mile gereden. Na weer een lekker ontbijt checken wij uit. We gaan op weg naar Phoenix, naar Mesa. We hebben een Best Western tegenover de Superstition mall. Ha, dat wordt shoppen morgen. Arme Piet.....

We stoppen even bij de walmart voor brood. Het is al 11 uur als we bij de splitsing net voor Apache Junction zijn. De hele Apache trail is 190 mile. We moeten beslissen of we de hele trail rijden of alleen tot aan het einde van de hoogtepunten: Tortilla Flat. We besluiten te gaan voor de korte versie.

De Apache Trail is toeristische route, dwars door het ruige landschap van de Superstition Mountains in Arizona. Na 4,5 mijl bereik je Goldfield Ghost Town, een dorpje dat werd opgericht nadat in het jaar 1892 goud in deze omgeving werd gevonden. Goldfield is slechts gedurende een jaar of vijf bewoond geweest, er leefden ongeveer 400 mensen. Toen er geen goud meer werd gevonden, trokken de meeste inwoners weer weg. Tegenwoordig is Goldfield een toeristische attractie, je kunt hier enkele oude gebouwen en een mijn bekijken, er is een museum, je kan een ritje met een trein maken of een gunfight bijwonen. Dit hebben wij overgeslagen - te commercieel.

Na 5,5 mijl kom je bij de afslag naar Lost Dutchman State Park. Het park is vernoemd naar de Duitser (geen Nederlander, dus!) Jacob Waltz, die bekend stond als The Dutchman. Hier gaan we naar binnen en lopen een eenvoudige trail. De omgeving en zicht op de bergen is geweldig. Dit is meer een park voor echte hikers - je kunt hier namelijk de bergen in. Dat doen wij niet.

Bij het verderop gelegen Canyon lake kun je zwemmen en picknicken. Dat willen wij wel - het is inmiddels 2 uur in de middag. Helaas heb je een permit nodig om hier te verblijven en die hebben wij niet. Dus moeten wij weg van de ranger. We kunnen een permit kopen in Tortilla flat.

Bij de volgende afslag mogen wij met onze nationale pas parkeren. Dan doen we dat maar. Geen strand, maar wel aan het water.
Daarna koers naar onze eindbestemming van deze trail: het gehucht Tortilla Flat. Dit is ontstaan ergens halverwege de 19e eeuw als goudzoekerskamp. Toen in 1904 werd begonnen met de bouw van de Theodore Roosevelt Dam, ontwikkelde Tortilla Flat zich tot stopplaats voor de stagecoaches die op weg waren naar de dam. Echt groot is het plaatsje nooit geworden, het bewonersaantal is nooit boven de 100 gekomen. Nadat het plaatsje in 1942 tijdens een overstroming grotendeels werd verwoest, trokken vrijwel alle inwoners weg. Tegenwoordig is Tortilla Flat alleen nog een toeristische attractie, voornamelijk bestaand uit een kleine winkel en een in oude westernstijl ingericht restaurant. Het eten in dit restaurant is het niet waard om hiervoor naar binnen te gaan. Ga in plaats daarvan naar binnen voor een drankje. Het café gedeelte is helemaal bekleed met dollar biljetten waarop de gasten een persoonlijke boodschap hebben achtergelaten.

Het is inmiddels 17 uur als we aankomen in ons hotel. Je kunt de mall zien liggen - kwestie van de straat oversteken. Na de incheck gaan we lekker afkoelen aan het zwembad. Daarna wordt de was gedraaid - moet ook gebeuren. Eten doen wij bij de Cheesecakefactory. Geen Penny, Rashj, Howard, Sheldon en Leonard, maar het eten is voortreffelijk. En keuze uit 36 soorten cheesecake. Yummie..........alle calorieën die we er overdag aflopen, eten we s'avonds weer bij. Maar goed, dit is de enige factory die we tegenkomen, dus hebben we er maar van geprofiteerd.

Tot morgen! Liefs,
Marion en Piet