Dag 20 - Garden of the Gods, Colorado Springs

We hebben geen ontbijt inbegrepen in de lodge. Daarom maar zelf een boterham gegeten. We konden beneden in een diner gaan eter, maar de eigenaresse lachte toen ik vroeg of het eten lekker was. "it's not good, but not bad either". Dus we hebben daar niet gegeten. Het heeft wel wat, ontbijten met de jas, handschoenen, muts om de oren, zittend op het terras van je kamer. Man, wat is het toch koud hier.

De zon komt echter door en we gaan richting Sand Dunes. We parkeren de auto bij de parking Dunes en lopen richting strand. De duinen zijn gevormd door zand wat door de Rio Grande en de zijrivieren naar de San Luis Valley is gebracht. Er lopen uiteraard geen wandelpaden - het is gewoon van zoek maar uit hoe je wilt lopen. Eerst moet je de Medano creek over. Dus waterschoenen aan. Het water is koud, maar het is leuk om erdoor te lopen. Er zijn veel kinderen en 6 schoolbussen. Zand en water heeft toch een zekere aantrekkingskracht op kinderen.

Nadat je de creek op 3 plaatsen bent overgestoken, begint de wandeltocht de duinen omhoog. De hoogste top is 230 meter, dat zullen we niet halen denk ik. Maar we gaan kijken hoever we komen in dat rulle zand. We gaan heuvel op en af en weer op totdat Piet zegt dat hij er genoeg van heeft. Over iedere berg ziet het zand hetzelfde uit. Gelijk heeft hij. Het lopen in zand, berg op, is erg vermoeiend. Maar we zijn al een flink eind op weg. Toch draaien we om. Ik ben in hart en nieren nog een kind (af en toe), dus bij het afdalen zet ik wat vaart erin. Zo cool dat rennen in dat zand. Zeker berg af. Haha.

Bijna op het eind zien we 2 dames van respectabele leeftijd (60+). Zij hebben bij zich een iets breder skatebord. Dat wordt ijverig ingevet en 1 dame gaat erop zitten bovenaan de berg. Dat moeten wij natuurlijk zien. De andere dame staat klaar met de camera. 1,2,3, go! En de dame duwt zich af. Halverwege zien we dat ze scheef gaat en ja hoor....... met een koprol gaat ze verder de berg af met haar hoofd naar beneden. Daar staat ze even voor een seconde of 2: hoofd in het zand en haar bips omhoog - totdat de zwaartekracht haar verder omduwt. Ze zit helemaal onder het zand, maar vindt het geweldig. Ze klautert naar boven en gaat weer zitten. Dit keer gaat alles goed. Over kinderen gesproken!
Ik had het graag willen filmen, maar vond het een beetje stom om zo kort erop te staan met de camera. Jammer.

Aangekomen op het strand gaan we lekker even zitten en genieten van, tja van wat eigenlijk. 250 schoolkinderen. Rennend, schreeuwend, plezier makend. Het was leuk om te zien.

We gaan terug naar de hoofdweg om nog een stukje een dirtroad te rijden. We zijn nog geen 100 meter onderweg als we de eerste plas water tegenkomen. Die is redelijk ondiep en goed te doen. Maar eerst moet ik natuurlijk even uit de auto om te kijken of het wel kan. Ja het kan - we kunnen door. 300 meter verderop is weer een plas water - die is dieper. We laten de auto achter ons voor gaan zodat we kunnen zien hoe diep. We zijn omgedraaid, dus......

Dan maar even naar het visitors center en dan op weg naar Colorado Springs. De weg erna toe is eenzaam, kilometers geen dorp, huis, tankstation of überhaupt een andere auto te zien. Het dorpje Walsenburg is een trieste bedoening: voor 3/4 uitgestorven, winkels leeg, huizen dichtgetimmerd.

We zijn vlak bij Colorado Springs als we besluiten naar de Garden Of The Gods te gaan. Dit park ligt aan de voet van de 4300 meter hoge Pikes Peak. Het grondgebied werd in 1879 gekocht door het hoofd van de Burlington Railroad. Hij gaf er de voorkeur aan om het gebied in de natuurlijke staat te houden en voor het publiek open te stellen. Meneer Perkins overleed in 1907. Twee jaar later droegen zijn kinderen het gebied over aan het gemeentebestuur van Colorado Springs op voorwaarde dat het voor altijd een vrij toegankelijk park zou blijven voor iedereen.

Het is een leuk, makkelijk toegankelijk park. Er staan diverse hoge, rode rotsformaties die opvallen door hun slanke uiterlijk. Heel apart om dat te zien. Ergens bovenin zie je een gat. Volgens de Amerikanen zijn dat 2 kussende kamelen. Tja wederom, je moet wat fantasie hebben.

We lopen de hele route af, klimmen nog wat naar boven en in een echte spleet moet ik natuurlijk naar binnen klauteren. Piet heeft een foto ervan gemaakt. Het is een klein park, maar toch loop je makkelijk 2 uurtjes rond. Als je veel klimt, trek dan 3 uur uit. Na de rondweg verder gereden te hebben, kom je nog langs Balanced rock. Iedereen gaat onder de rots staan met de armen omhoog. Grote mensen, kleinde, dikke, dunne en oude mensen - iedereen wilt zo op de foto. Het is bijna vechten wie aan de beurt is. Leuk om te zien.

Het is al laat in de middag als we bij onze B&B aankomen. Daar worden we hartelijk ontvangen door Leo en Joyce. Meteen begint Leo een heel verhaal over zijn voorouders die in 1715 van Nederland via Duitsland, Polen en weet ik nog wat landen, uiteindelijk in Kansas zijn aanbeland. Hij is 82 jaar oud en zijn Joyce was 10 jaar geleden gast in zijn huis. Zij is nooit meer weggegaan.

300 meter van onze SpursnLace inn ligt old, historic Colorado Springs. We lopen de straat wat op en neer en gaan naar de Italiaan. Hier krijg je geen pizza en lasagna, maar meer het gewone Italiaanse eten. Heerlijke kalfslapjes in Brandy saus. Lekker.

Aan de overkant is een kroeg. Aan de bar zit een Duitse vrouw die al 30 jaar in Amerika woont. Zij is met de barman bezig over een "Grosse Affe in die Unterhose". Ik begin gelijk te glimlachen. Ze vraagt of ik dat verstaan heb. Jazeker. Tja en toen weer kweppen. Piet gaat maar al zitten en zit al aan het bier als ik uitgekletst ben. Omdat het regent moet Piet nog maar 1 bestellen. We kunnen immers niet door dit weer gaan lopen. Tja, ik zal zeggen dat het nog lang geregend heeft.

Morgen op weg naar Denver. Maar eerst langs de 7 falls en de Air Force Academy Chapel.

Hoi, tot morgen.