Dag 26 - Independence pass en Aspen

Wij zijn vanochtend op de meest mooie manier wakker gemaakt: we kregen een telefoontje van onze zoon en schoondochter. Manuela heeft een echo gehad en het geslacht is bekend: wij worden grootouders van een kleindochter. Onze zoon en zijn lieve vriendin krijgen rond 15 november 2015 een dochtertje. Mooier kun je toch niet gewekt worden, nietwaar?

Het hotel waar we gisteren hebben ingecheckt heeft 4 losstaande gebouwen, verspreid over een groot terrein. Wij slapen in gebouw 4, het ontbijt is in gebouw 1. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we de goede weg. Het kan ook zijn dat we een beetje van de wap zijn van het goede nieuws.

Na het ontbijt spreken we nog even kort met de andere grootouders en gaan dan op weg. We gaan niet over de Interstate maar kiezen wederom voor een scenic route. Vanuit Dillon is het even highway, maar bij het plaatsje Copper Mountain nemen we de 91 south. De weg is mooi en het schiet lekker op.

Op de 24 south nemen we de afslag Twin Lakes voor de 82 west richting Independence pass. Independence Pass, oorspronkelijk Hunter Pass, is een hoge bergpas in de Sawatch Range, een deel van de Rocky Mountains in de Amerikaanse staat Colorado. De pas ligt op de Continental Divide op een hoogte van 3.687 meter.

Uiteraard ligt er weer een berg sneeuw, maar de weg is op een of andere manier mooier dan de Trail Ridge Road die we gisteren reden. We kunnen niet precies verklaren waarom, maar we zijn het beide eens. Deze weg is mooier. Rond 13 uur krijgen we honger en we passeren een campground. Daar picknicken we lekker. We zien mensen bij het water over de brug lopen en weer snel terugkomen. Nieuwsgierig wat daar is, gaan we even kijken. Blijkt er een wandelroute te lopen naar een ijsgrot en wat door bos en langs water.

Dus wij terug, wandelschoenen aan, hoed op ( de zon schijnt nogal fel) en over de brug. Het pad stijgt gelijk en de grond is erg nat. We lopen door modder, water en sneeuw. Maar de route is erg mooi. Twee jongemannen van voor in de 20 gaan de ijsgrot in. Het is eigenlijk een spleet in de berg waar op de bodem sneeuw en ijs ligt. Je kunt die spleet voor een paar honderd meter volgen. De weg naar beneden is erg steil, dus wij kijken alleen maar toe hoe de jongens verdwijnen.

Wij gaan verder en komen bij een grote waterval. Er omheen zijn allemaal rotsen die goed te beklimmen zijn. Ik kan zelfs tot vlak naast de waterval zitten. Het water spettert me nat, maar dat is niet erg. Piet maakt een foto van mij. Hij legt de camera daarna op een iets hogere rots om een foto van ons twee te maken. Eerst goed kijken welke route het best te nemen en dan de timer aanzetten. Piet komt aangerend, gaat zitten en plotseling neemt een windvlaag bezit van zijn hoed en gooit hem zo de waterval in. We zitten te kijken hoe de hoed in de watermassa verdwijnt. Weg hoed. Als we zo zitten te kijken zien we iets verderop onze rugzak staan. Die wiebelt gevaarlijk in de wind. We springen op en lopen snel naar de rugzak voordat ook deze in het water verdwijnt. Nou, wij zijn niet echt slim bezig vandaag. Nu zat niet veel bijzonders in die rugzak, maar toch........

We vervolgen de weg en komen op een punt waar het niet helemaal duidelijk is hoe de route nu verder loopt. Onder zien we een brug. "Daar moeten we naartoe" zegt Piet. Maar hoe?? We zoeken een stuk waar het niet zo diep is en laten ons op onze bips naar beneden glijden. Ik kan me niet voorstellen dat dit de bedoeling is, maar volgens mijn man is er geen andere manier. Over de brug meer modder en sneeuw. Maar we vinden de aanknoping met de route weer en een paar minuten later zijn we weer bij het beginpunt. Leuke route! Zeker voor zo'n ongeplande wandeling.

We gaan verder en binnen 15 minuten zijn we in Aspen. We parkeren de auto in een garage voor $1.50 per uur. Dat laat zich doen. We lopen richting centrum. Wat dure winkels en restaurants. Het geheel stelt eigenlijk erg weinig voor. Het komt allemaal een beetje nep over. We houden het na een half uur dan ook al weer voor gezien. We lopen terug naar de garage, betalen de $1.50 en rijden de garage uit.

De rest van de weg richting Glenwood Springs verloopt voorspoedig, al is het na Aspen een stuk drukker op de weg. Ons hotel ligt aan de grote weg maar is zo gebouwd dat de kamers weg van de straat liggen. Er is een verwarmd buitenzwembad en een binnenzwembad met hottub en sauna. Tegenover ons ligt een safeway.

Het is een stuk warmer hier - 85F = 29C. Dat zijn we niet gewend. We hebben het lang niet meer zo warm gehad. In feite hebben we 2 weken geleden nog op het punt gestaan de reis aan te passen omdat het in Denver en Estes Park zo'n slecht weer was. Uiteindelijk hebben we ons aan de planning gehouden, blij toe. Want ondanks dat het frisjes was, heeft het niet zo heel vaak geregend als ze voorspelden (meestal in de namiddag of s'avonds.) En de voorspelde storm is naar Texas gegaan.

Morgen gaan we richting ons zo geliefde Utah - naar Moab. Daar zijn de weersvoorspellingen rond de 95F = 35C. In Las Vegas is het op dit moment zelfs al 104F = 40C. Dat beloofd nog wat....

Warme zomergroeten van Piet en Marion