Dag 27 - naar Utah

Vanmorgen weer niet vroeg op gang. Het is wat met dat appen en bellen. Maar vraag eens of wij dat erg vinden.........
Onze planning is te eindigen in Moab. Daar zullen we 4 nachten blijven. Onderweg gaan we langs bij Colorado National Monument. Hiervoor moet je afrit 19 nemen op de I 70 (in ons geval op de I 70 west.) Maar eerst moeten we nog langs een liquor store - Piet zijn bier is op. Dus wordt op de Tomtom een winkel gezocht op de route naar het park. Dan ook nog maar even tanken en we kunnen onze weg weer vervolgen.

Colorado National Monument is een natuurpark met een oppervlakte van ruim 80 km². Het is in 1911 opgericht en genoemd naar de Colorado rivier. De rim rock drive is een 37 kilometer lange weg die door het park loopt. Je moet dezelfde weg ook weer terug. Aan de weg liggen diverse uitzichtpunten. Met het een nog een mooier uitzicht dan het ander. Ook kun je diverse trails lopen.

Ik had van te voren al uitgezocht dat we in de No Thoroughfare Canyon zouden gaan lopen. De eerste paar honderd meters loopt de route samen met de Devil's Kitchen trail. Bij de splitsing moet je voor de laatste linksaf en dan is het nog 1 km enkel. Voor de No Thoroughfare moet je rechts aanhouden. Totaal is deze route 3km enkel. Het is een redelijk makkelijke wandeling. Het enige is dat je op zand en stenen loopt en diverse malen de (droge) rivierbedding oversteekt. Het is dus geen wandeling voor mensen die slecht ter been zijn.

Je loopt door een nauwe kloof 1.6 kilometer naar de eerste pool. Onderweg geen schaduw. Nergens! En het is 92F = 33C en midden op de dag. De hitte speelt ons wel een beetje parten. Gelukkig hadden we genoeg water en eten bij ons. En lekkere kersen en druiven - die hadden we gisteren bij de Safeway nog gekocht.

De eerste pool is een klein zwembad groot. Piet vraagt zich af of het diep is, maar waagt zich er niet aan het uit te proberen. Hier is gelukkig wel schaduw, de pool ligt omringt door bergen. Die geven schaduw en daar maken we gebruik van.

De meeste mensen draaien hier om. Maar wij besluiten nog verder te gaan naar de waterval. We zagen al een beetje water tussen de bergen naar beneden komen. Het was meer een piesstraal dan een waterval. Wij gaan er dan ook van uit dat de waterval boven niet veel meer is. Maar toch gaan we verder. Het begint meteen goed: we stijgen in korte afstand behoorlijk. Boven moet ik dan ook even op adem komen. Meteen daalt het weer in hetzelfde tempo. Dan wordt het een weer open stuk en tamelijk vlak. Wel liggen hier meer stenen en is het pad slechter aangegeven. Je moet dus goed opletten welke richting je uit moet. Maar na 1.4 kilometer komt de waterval in zicht. Het is erg mooi daar en zo vreedzaam. Helemaal niemand is hier (die zijn ook niet zo gek om op het heetst van de dag een wandeling te maken.) We genieten van alle rust en maken foto's.

In de kleine schaduwplek eten we wat en drinken een heel flesje water in een keer leeg. Ik ben tote hose. Wat een verschil in temperatuur met de afgelopen weken. Hier moet je weer aan wennen. Maar na de lunchpauze ben ik weer de man, uh vrouw, en kunnen we terug. Als we ongeveer 1 kilometer van de parking af zijn, spreekt een vrouw ons aan. Ze zit met haar zoon in een boom voor een beetje schaduw. Ze vraagt ons een boodschap aan haar man door te geven. Hij is onderweg naar haar toe, maar haar mobiel heeft een lege batterij. Wij moeten aan de man doorgeven dat hij op het juiste pad zit en dat het goed met hen gaat.

En ja hoor: al gauw komen we de man met een klein kind tegen. Ik check voor de zekerheid nog even of we wel de goede aanspreken en geven de boodschap door. Meteen begint hij te vertellen dat ze met zijn vieren aan de wandeling waren begonnen, toen hij telefoon kreeg van de buren dat het water door de voordeur naar buiten liep. Hij is meteen terug gelopen en naar huis gereden, zijn vrouw en zoon zijn achtergebleven. Bleek een leiding gesprongen. Hij had de hond nog kunnen redden, maar het hele huis stond blank. Wij hebben hem sterkte gewenst en zijn doorgelopen. Want het is eigenlijk veel te heet voor verhalen. Hoe zielig ook.

We zijn allebei blij als we de auto zien staan. Maar die blijdschap is van korte duur, want de auto is een bakoven. We gaan daarom maar aan de overkant naar de picknickgrond en lunchen daar. We genieten van het afdak en de wind die een beetje om ons heen blaast. Vlak naast ons komen ineens een stuk of wat big horn of mountain scheep aanlopen. Kijk maar bij de foto's wat dat voor beesten zijn.

Het is inmiddels half 4 en we moeten nog minstens 2 uur rijden tot Moab. We besluiten dan ook de route niet verder te rijden maar om te draaien naar de uitgang. Op de Interstate nemen we afslag 204 voor de scenic route. Dit is de 128 east. Een hele mooie route die in Moab eindigt. Onderweg kom je langs Castle valley en Fisher towers. Dit zijn 2 bergen die we uiteraard ook op foto hebben gezet.

Het is 18:30 uur als we bij ons hotel aankomen. Een kleinschalig familiehotel met allemaal fleurig gekleurde stoelen buiten. Er hangen vlaggen van landen waar denk ik de meeste gasten vandaan komen. De Nederlandse vlag hangt er ook. Mooie kamer, hier houden we het wel uit de komende dagen.

Terwijl ik dit typ komt Piet me een smeuïg verhaal vertellen (en dan zeggen ze dat vrouwen roddelen!) Hij zat buiten in de stoel toen 3 auto's met Chinezen arriveerde. Zij hadden 3 kamers naast elkaar geboekt. Met veel geklets en aanwezig zijn zochten ze hun kamers op. Na een kwartier kwam het stel van links naar buiten en ging verhaal halen bij zijn buren in het midden. Ook die kwamen naar buiten en in no-time was het een geruzie tussen 8 mensen op zijn chinees. De Amerikaanse buurman van van de vierde kamer kwam naar buiten en zei dat ze wel erg luid waren en of het wat stiller kon. Hij werd meteen teruggefloten en moest zich nergens mee bemoeien. Die droop af. Intussen zaten de 4 mensen van de tussenkamer beledigd in een auto en zijn het terrein afgereden - met koffers en al. Die van links en rechts zijn naar binnen gegaan en met een knal de deur dichtgemaakt. Nou zeg..........zeker last van de hitte.

Hopelijk hebben we verder een goede nachtrust. Morgen gaan we vroeg op pad. Het wordt 91F en dan kun je beter zo vroeg mogelijk in de ochtend je wandelingen maken. Zijn we voor de hitte weer in het hotel - lekker zwemmen of zo. We zien wel.

Tot morgen en de warme groetjes van ons 2.