Dag 30 - Arches NP

Vandaag onze laatste dag in Moab. Gisteren zijn we nog even een lokale kroeg ingegaan. Lekker even wat drinken. Er was geen muziek, want de 4 grote flatscreens waren op de basketbal finale afgestemd. Dat interesseerde ons niet zo heel veel. Dus zijn we na 2 halve liters weer opgestapt.

Vanochtend redelijk op tijd op. Om 9 uur zitten we al in de auto richting Arches. Het heeft vannacht flink geregend en de temperatuur is gezakt naar een aangename 70F = 21C. Dit is veel beter wandelweer. Het staat file bij de ingang. Sommige parken hebben een express lane. Als je al een pasje hebt, hoef je niet aan te sluiten, maar kun je langs de file oprijden. Dit park heeft dat niet. Dus moeten we aansluiten achter de mensen die nog geen entree hebben. Plotseling komt een rangersauto aanrijden, iemand stapt uit en begint langs de auto's te lopen. Ik houd meteen mijn pas buiten het raam en ze wuift ons dat wij langs mogen. Ha..........dat scheelt.

Omdat het zo druk is rijden we in een stuk door naar het midden van het park: de Delicate Arch. Bij de Wolfe ranch is de parking al vol. We rijden door naar de volgende parking. Hier vinden we nog net een lege plek en we parkeren daar snel. Schoenen aan en de trail lopen. Het is een middelmatige trail qua moeilijkheid en 4.8 km lang. Het lopen op zich is redelijk eenvoudig, alleen het stijgt nogal erg. De Arch ligt er schitterend bij. Maar om er zo onder te staan is het hele effect weg. We besluiten om ook nog de Upper Delicate Arch Viewpoint te lopen. Dan kijk je van de overkant naar de Arch. Zo dat is beter. Nu krijg je de Arch veel beter in beeld. En het is maar 1 km enkel vanaf de parking.

Ondertussen is het lunchtijd en op de picknickplaats van Devils garden eten we onze boterhammen op. Hier hebben wij in 2003 ook al gezeten, toen met onze zoon Duncan - toen 11. Ik herken het meteen. Wederom is de parking helemaal vol en we laten de auto staan om de Tapestry Arch en de Broken Arch trail te lopen. Dit is een wandeling van ongeveer 2.1 km heen en terug over een zandpad. Na ongeveer 500 meter gaat links een korte omweg naar de Tapestry Arch. We nemen deze afslag. Het is erg rustig hier - weinig mensen. Dit is een niet zo bekend stuk van Arches. Wij vinden het allang goed.

Het pad is makkelijk te lopen. Het enige obstakel is een boom op het pad. Hij is dood, maar heeft nog veel zijtakken. Je moet er dus overheen klimmen om het pad verder te volgen. Dan de bocht om en daar staat de Arch in al zijn glorie. Voor de mensen die durven is er over de duinen een soort van pad zichtbaar. Het pad wordt aangeduid dmv stenen die opgestapeld liggen zo ongeveer 50 meter uit elkaar. Zo weet je welke kant je op moet. Het is weer even springen van de ene kant naar de andere en op handen en voeten naar boven (het laatste stuk gaat erg steil omhoog.) En dan staan we wederom onder een Arch. En wat een uitzicht. En vooral - wat een stilte. Er is helemaal niemand. We gaan dan ook zitten en genieten een kwartier totdat een stel uit Zwitserland aankomt.

Wij besluiten hun ook de rust te gunnen en lopen verder. Terug naar het hoofdpad voor de Broken Arch. We zijn net weer 10 minuten onderweg als we van ver iets horen rommelen. Het zal toch niet gaan onweren? We kijken naar de lucht die ver weg zwart is. Valt nog mee zegt Piet. Kom maar door. Dat gezegd hebbende zetten we 2 passen als het begint te regenen. We lopen zo snel als we kunnen (op zand) terug naar de parking. Als we in de auto zitten is het snel gedaan met de regen en het onweer. Ja hallo, zijn we daarvoor terug gerend? We hebben echter geen zin meer om dezelfde weg weer te lopen, dus vertrekken we.

Terug rijdend stoppen we wederom bij Wolfe ranch. Hier kwam in 1888 de invalide Burgeroorlog-veteraan John Wesley Wolfe wonen. De eerste jaren woonde hij er alleen met zijn zoon. Zij bouwden er een 1-kamer hut zo op de losse grond. Zij hadden wat vee en leefde van de natuur. In 1906 kwam zijn dochter met haar gezin op bezoek. Zij schrok van de erbarmelijke omstandigheden waarin haar vader en broer leefden. Zij overtuigde haar vader een nieuwe en betere hut te bouwen. Die kun je zien hier. In 1910 verhuisde de familie naar Ohio waar vader John in 1913 overleed.

Terug op de weg gaan we aan bij de Windows section. Hier liggen:
de Pothole Arch, de Double Arch, de Turret Arch en de North en South window. En dat allemaal op een relatief korte afstand van elkaar. Er liggen 2 grote parkings en die zijn vol. Wat doen die mensen toch allemaal hier? Tja genieten, net als wij. Gelukkig rijdt er net voor ons iemand weg. We lopen de korte trails naar de Arches.

Om een arch genoemd te worden moet het aan bepaalde voorwaarden voldoen. Het moet een diameter hebben van minimaal 100 meter en er moet natuurlijk licht doorheen schijnen. Er zijn in Arches NP op dit moment 2300 geregistreerde Arches.

Het is half 7 als we het park verlaten. We hebben allebei honger. Bij de Moab Grill laten we ons de steak en de taco salade heerlijk smaken. Ik eet vooraf nog een lekkere clam showder. Dit is een vissoep. Heerlijk.

Morgen gaan we naar het land van de cowboys en indianen - het bekende Monument Valley. Zo vaak gezien in de westerns die ik als kind altijd keek. Maar eerst is er nog een rodeo parade in Moab. Die slaan we natuurlijk niet over.

Tot morgen. Adieë wa